BYĆ NAJLEPSZA

Na świecie istnieje wielka różnorodność wśród ludzi. Każdy z nas ma inny charakter oraz cechy. Wiadomo, niektórzy są mniej, bądź bardziej do siebie podobni. U mnie na pierwszy plan wysuwa się  to, iż jestem bardzo ambitna. Gdy coś sobie umyślę w głowie, zaplanuje, czy postanowię, nie potrafię odpuścić. Mało tego... wszystko musi być wykonane na 100% Moją zasadą w życiu jest to, że jeśli podejmuje się czegoś, to robię to na 100%, albo wcale . Wszystko albo nic. Musze być najlepsza. We wszystkim staram się być "na podium", wszystkim chciałabym dogodzić. Nie jestem łaskawa dla siebie, tylko bardzo wymagająca, przez co ciągle mam wrażenie niezadowolenia z siebie. Chce być najlepsza. We wszystkim i pod każdym względem. Taka chora ambicja, którą staram się niwelować, potrafi nieźle namieszać w życiu. Wręcz je utrudnia. Myślę, że jest to syndrom osób ambitnych, aż  nadto ambitnych... Wiem, że bycie najlepszą dla każdego i we wszystkim jest niewykonalne. Nie jestem cyborgiem, ani ideałem. Nikt nie jest. Wszystkiego tego jestem świadoma. Mimo to, stale chcę być najlepsza. Aby pokonywać właśnie swoje słabości i pracować nad sobą i swoimi wadami, najważniejsze jest to, aby zdawać sobie z nich sprawę. Aby wiedzieć nad czym popracować, musimy chcieć to zmienić. Ważne jest oczywiście wsparcie osób, które są dla nas bliskie. Zwykle towarzystwo w jakim się obracamy jest różnorodne. Niektórzy mogą nas uzupełniać.Wiadomo, przyjaciele, partner mają podobne cechy, ale jednak zawsze pojawiają się różnice. Nikt nie jest taki sam. Często jest tak, że my jesteśmy nerwowi, ciągle biegamy,a wokół nas panuje chaos. W takim przypadku,  przyjaciel czy inna bliska nam osoba ma prawdopodobnie inne cechy , jest opanowana, wyluzowana i dzięki temu może nas dopełnić. Wytworzy się  pomiędzy nami zdrowy balans. Warto jest wyłapywać w samym sobie swoje wady i niedoskonałości, a tym bardziej te, które nam samym stwarzają kłopot. Dobrze jest, gdy jesteśmy ich świadomi i chcemy  się zmienić.